اکتشاف منابع آبی و تعیین سطح ایستابی آن مستلزم اجرای عملیات ژئوفیزیکی مقاومت ویژه در یک منطقه می باشد. در این روش با توجه به مقادیر مقاومت ویژه حاصل، می توانیم لایه های زمین را از لحاظ مقاومت ویژه تفکیک نماییم و به کمک لاگ های زمین شناسی، اطلاعات ژئوتکنیک و استفاده از روابط تجربی می توانیم عمق سطح ایستابی، چگالی وتخلخل را مشخص نماییم. با توجه به اینکه در همه مناطق نمی توان نمونه مغزه مناسب بدست آورد و استفاده از روابط تجربی اغلب دارای خطا است استفاده از روش چاه پیمایی در اینگونه مناطق مفید می باشد. در این مقاله سعی شده است در یک چاه به کمک چاه پیمایی گاما-گاما و نوترون- نوترون مقادیر چگالی، تخلخل و واحد های زمین شناسی موجود درآن مشخص گردد. به کمک تغییرات مقدار نگار گاما توانستیم واحد های زمین شناسی، نگار گاما-گاما مقادیر چگالی و به کمک نگار نوترون-نوترون مقادیر تخلخل منطقه را بطور پیوسته بیابیم و به منظور تعیین سطح ایستابی منطقه یکبار برداشت چاه پیمایی در حالت با آب و بار دیگر در حالت بدون آب صورت پذیرفت و با مقایسه نگار های حاصل از این دو روش توانستیم سطح ایستابی آب را مشخص نماییم. روش چاه پیمایی با ثبت پیوسته مقادیر در عمق اطلاعات جامعی از واحدهای زمین شناسی در اختیار قرار می دهد.